Vergeven, maar niet vergeten

Brayn (46) is in zijn kindertijd mishandeld door zijn moeder. “Ik vond al dat je moeder raar deed”, hoorde hij achteraf van mensen uit zijn omgeving. Daarnaast krijgt hij op zeer jonge leeftijd te maken met misbruik door zijn oom. Hij heeft nooit begrepen waarom hij altijd het mikpunt was en zijn broertje en zusje niet. Ook bleef hij maar zoeken naar haar liefde en erkenning. Tot op de dag van vandaag heeft Brayn dat niet gekregen.

“We zaten aan tafel te eten. Mama tegenover mij en oma naast mij. Ik was 5 jaar en een langzame eter, nog steeds trouwens. Ik moest opschieten van mijn moeder. Langzaam stond ze op en liep achter mij langs. Ik dacht dat ze iets in de keuken ging pakken en zag het totaal niet aankomen. Plotseling sloeg ze het etensbord met kracht stuk op mijn hoofd. Je kunt nog steeds de littekens zien. Dat was de 1e keer dat ze mij mishandelde. Wat had ik verkeerd gedaan?

Ook geestelijk kreeg ik van alles te verduren. Ik zou dom zijn en werd vaak belachelijk gemaakt in het bijzijn van anderen. Ik kan me nog een keer herinneren dat ik van mijn 1e salaris met haar toestemming schoenen had gekocht. Van mijn krantenwijk. We waren, zoals bijna elk weekend, bij mijn oma in Amsterdam. Supertrots was ik, want ik had ook nog geld overgehouden. Mijn moeder vond het belachelijk dat ik zoveel geld aan schoenen had uitgegeven. De guldens die ik over had pakte ze af en smeet ze door de kamer heen terwijl ze mij uitlachte. Mijn ooms, tantes, neefjes, nichtjes en mijn stiefvader lachten allemaal mee, behalve mijn oma.

Mijn moeder was raar. Zo vertelde ze mijn stiefvader, die ze ontmoette op een verjaardag toen ik 3 maanden oud was, dat ze verkracht was en dat ik ontstaan ben uit die verkrachting. Iedereen had meteen een zwak voor haar en met succes. Want zij en mijn stiefvader kregen een relatie. Ook hoorde ik op mijn 18e pas dat mijn stiefvader niet mijn biologische vader was. Van die zogenaamde verkrachting hoorde ik op de verjaardag van mijn broertje. Zeer pijnlijk allemaal. Welke moeder zegt tegen haar kind op een verjaardag waar iedereen bij is dat hij voortkomt uit een verkrachting en dus niet uit liefde is geboren? Ik wilde daarna ook niets met mijn biologische vader te maken hebben. En dat was precies haar bedoeling. Heel manipulatief. Op mijn 24e had ik pas voor het eerst contact met hem. En het ergste is misschien nog wel dat niemand haar tegensprak of tot de orde riep. De familie van mijn moeder wist immers hoe het echt zat. Mijn ouders hadden juist een liefdesrelatie gehad. Ook toen ik op mijn 30e vertelde over mijn oom, die vroeger een tijdje bij ons in huis woonde, reageerden mijn moeder en stiefvader bizar. “Ja nu ben je te laat, we kunnen er nu niets meer mee”. Wat ik vertelde was dat mijn oom mij misbruikte. Als hij moest oppassen, greep hij zijn kans. Ik was 5 of 6 jaar oud.

Op mijn 17e ging ik het huis uit om bij een vriend te gaan wonen. Daarmee stopte de fysieke mishandeling. De geestelijke mishandeling ging door. De moeder van die vriend had wel aandacht voor mij. Zo kon het dus ook zijn, besefte ik toen. De belangrijkste persoon in mijn leven is echter mijn oma geweest. Zij begreep mij en bracht mij troost, hoop en rust. Zij leerde mij dat je kunt vergeven, maar niet hoeft te vergeten. Wat een wijze les. En zij vertelde mij, dat het niet mijn schuld was maar dat mijn moeder fout zat. Achteraf gezien is dat heel belangrijk geweest voor mij als kind. Het ligt dus niet aan mij en ooit gaat mijn moeder wel inzien hoe verkeerd ze bezig is geweest. Ook sprong mijn oma regelmatig tussen ons in om mij te beschermen. Zij is inmiddels overleden, maar ik hoor nog haar stem: “Laat hem met rust!”

De mishandeling en het misbruik zorgden ervoor dat ik stil en teruggetrokken leefde. Ook had ik vaak een clownsgezicht. Naar mijn oom bijvoorbeeld. Dat was mijn manier om ermee om te gaan en te doen alsof ik het vergeten was en niets meer van het misbruik afwist.

Sinds 2013 heeft mijn moeder het contact met mij verbroken. Ergens ver weg hoop ik nog dat ze sorry gaat zeggen. Maar ik ben ook een realist en heb mijn leven inmiddels opgepakt. Ik heb in de put gezeten, maar ik had ook een voorbeeld hoe het niet moet. Zo waren er vroeger regelmatig schulden en moesten we het huis uit. Nu zorg ik dat ik een goed inkomen heb en ik ben ook bezig met een nieuwe opleiding. Ik ben zelf vader en kan met trots zeggen dat ik mijn kinderen nog nooit heb geslagen. Dat is misschien een beetje raar om te zeggen, maar zo voel ik het wel. Ik wil een goede vader zijn. Sterker nog, dat ben ik ook.

Inmiddels schaam ik me niet meer voor wat er gebeurd is. Ik heb er zelfs een boek over geschreven: Ongewild Ongeliefd Ongebroken. Mijn moeder heeft mij niet kunnen breken. Er zit iets in mij dat zegt: niet opgeven. Maak er iets moois van. Als ik het moeilijk heb, luister ik naar muziek of ga motor rijden. En ik blijf altijd om me heen kijken. Ik ben niet degene die later zegt: “Ik vond al dat ze raar tegen je deed”. Liever 10 keer teveel aan iemand vragen hoe het gaat en of ik iets kan doen, dan 1 keer te weinig.”

Brayn

Meer weten over Brayn? Lees zijn boek Ongewild Ongeliefd Ongebroken. Dit is bij diverse boekhandels (online) te koop.